18 yaşında bir kız çocuğu sahibiyim.Tek evladım. Ona her bakışımda, baba olmanın gururunu, tarif edilemez bir mutluluk ve sevgiyi yaşarım.Onun hayalleri benimde hayallerimdir. Onun ağlaması benim üzüntüm, onun gülmesi sevincimdir.Onun önce iyi bir insan olarak yetişebilmesi için yıllarca anne babası olarak elimizden geldiğince doğruyu yanlışı öğretmeye çalıştık.Hala evladımızın iyi ve kötüyü bilmesi,öğrenmesi için tecrübelerimizi aktarmaya devam ediyoruz.Belli bir yaştan sonra çocuklarımızın kendi ayakları üzerinde durmasını,seçimlerinin hayat akışlarında kaderlerini nasıl etkilediğini,yetişkin olarak sorumluluklarını öğrenmesini ,bilmesini, kararlarının acı tatlı sonuçlarını izlemeye başlar, verdiğin eğitimin hasadını toplamaya başlarsın. Her zaman her ne olursa olsun onun yanında olacağını söylemek,yeşeren fidana su vermek gibidir.Bizler o fidan büyüyüp goncalar , çiçekler, yapraklar açıp olgunlaştıktan sonrada onun tohumları ile doğacak yeni fidanlara İnsan olabilmeyi öğretebilmeyi umut eden ebeveynleriz.
Ya o fidanınız zamanından önce solarsa.Hele İnsanlıktan nasibini almamış başkaları tarafından masum hayatı alınırsa. Düşünmek bile çıldırmanıza yeter.
Gencecik bir kızımız , hayatının baharında, hunharca, insafsızca,bizlerden kopartıldı.Bizim gibi tüm anne babaların yüreğine ateş ve korku düşürdü. O yavrumuzun acısı bizde başka onun anne babasında başka. Biz ne söylesek boş. Giden bir daha gelmiyor ki geriye...O anaya o babaya ne dersen de boş...
Bu toplumun bazı şeyleri görebilmesi, değiştirmesi için daha kaç kızımız , kadınımız hayatından olacak.Daha kaç ailenin yüreğine ateş düşecek,hayatlar solacak...
'' Sen masumdun küçük kelebek,özgürce uçmanı engellediler.
Sen masumdun küçük kelebek,çiçek çiçek dolaştırmadılar.
Sen masumdun küçük kelebek, kor ateş oldun yüreğimizde.
Sen masumdun küçük kelebek, ne insan olabildiler ne de adam.
Sen masumdun küçük kelebek,..''
